کتاب ایران جامعه کوتاه مدت

کوتاهی عمر مفید بسیاری از ساختمان‌ها در ایران نشانی است از کوتاه‌ مدت بودن جامعه. چه چیزی کلنگی شدن ساختمان‌ها را در کوتاه مدت توجیه می‌کند؟ ریشه‌های مسئله خیلی عمیق‌‌تر از نقش افراد و بساز و بفروش‌ها برای کسب سود بیشتر است. اگر به یک قرن گذشته توجه کنید، می‌بینید چقدر آثار تاریخی در تهران، شهرهای دیگر و حتی گاهی روستاها تخریب شده، بدون این‌که کسی سؤال کند و اجازه‌ای بخواهد. به عنوان نمونه در سال ۱۳۲۵ ساختمان بزرگ تکیهٔ دولت را که قرص و محکم سر جایش بود با کلنگ ویران کردند. اما چرا؟ چرا ایران برخلاف جامعه بلند مدت اروپا، جامعه ای کوتاه مدت بود؟ چرا در جامعه ایران تغییرات -حتی تغییرات مهم و اساسی- هم به یک پدیده کوتاه مدت تبدیل می‌شدند؟