اثر انگشت داره تبدیل به روشی منسوخ برای تشخیص هویت آدما می‌شه. حالا دیگه از مدل راه رفتن و بوی بدن گرفته تا شکل گوش‌ها و پشت ما، دانشمندان در حال پیدا کردن راه‌های شگفت‌انگیزی برای شناسایی ما از هفت میلیارد آدم دیگه در جهان هستند.
نویسنده: مریم مهری
تو چند اپیزود پادکست بی‌پلاس از جمله اپیزود مغز با شخصیت درباره‌ی مطالعه روی دوقلوهای همسان حرف زده شده. این مطالعات از این جهت مهمند که تاثیر محیط رو بر شکل‌گیری شخصیت نشون می‌دن، وقتی که دو نفر از نظر ژنتیکی تفاوت چندانی با هم ندارن. اما روشهای امروزی‌تر این مطالعات می‌گن که خیال باطل می‌کنیم اگه فکر می‌کنیم دوقلوهای همسان از نظر ژنتیکی یکسان و بدون تفاوت هستن. توی همون کتاب مغز با شخصیت، کوین جی‌میشل می‌گه حتی دو طرف بدن هم با هم تفاوت دارن چه برسه به دوقلوهای همسان.
نقطه تمایزهایی در بدن وجود داره که تا حالا کمتر بررسی شده‌ن و حالا پژوهشگران رفتن سراغ اونها و درباره‌ی راههایی مطالعه کردن که نه تنها آدمها رو از هم در یک تصویر عمومی تشخیص می‌ده، بلکه دوقلوهای همسان رو هم به راحتی از هم تفکیک می‌کنه. اثر انگشت روش خوبی برای این تشخیص بود اما وقتی با جمعیت مواجهیم چطور می‌تونیم بدون نیاز به اثر انگشت، آدمها رو شناسایی کنیم؟
گوش‌ها، شیارها و برآمدگی‌های پیچیده
برای خیلی از ما، گوش‌هامون فقط زائده‌هایی‌ان که از کنار سرمون بیرون زده‌ن. ولی شاید وقتش باشه که یه کم بیشتر به گوش‌هامون احترام بذاریم. گوش‌ها الگوهای پیچیده‌ای از برآمدگی و شیار و غضروف دارن که به طور قابل توجهی در هر آدم منحصر به فرده.
از دهه ۱۹۵۰، دانشمندهای پزشکی قانونی از اندازه‌گیری گوش‌های مظنونین برای تطبیق اونا با آثاری که در صحنه‌های جنایت باقی می‌موند، استفاده می‌کردن. بعد تو سال ۱۹۹۸ پژوهشگرها نشون دادن که کامپیوترها می‌تونن تصاویر گوش رو با دقت تشخیص بدن.
حالا تکنیک‌های اسکن سه‌بعدی مدل دقیقی از گوش و روشهای جدیدی برای رسیدن به ویژگی‌های هندسی متمایز گوش پیدا می‌کنن. با بررسی ترکیبی از ویژگی‌ها، می‌شه یه نفر رو حتی از روی یه تصویر مبهم از گوشش با دقت ۹۹.۶ درصد فقط در ۰.۰۲ میلی‌ثانیه تشخیص داد. پژوهشگرها می‌گن با بزرگتر شدن ما، گوشمون تغییر نمی‌کنه، فقط بزرگتر می‌شه ولی نسبت‌ها ثابت باقی می‌مونن.
ولی فردیت گوش‌های ما به همین‌جا ختم نمی‌شه. سلول‌های مویی میکروسکوپی در حلزون گوش داخلی که امواج صوتی رو تشخیص می‌دن و اونا را به سیگنال‌های الکتریکی کوچیک برای مغزمون تبدیل می‌کنن، یه صداهایی ضعیفی هم تولید می‌کنن که برای انسان قابل شنیدن نیست ولی با استفاده از میکروفن‌های حساس قابل تشخیصه. حالا محققین فهمیدن که گوش‌های ما به طرز ماهرانه‌ای این صداها رو متفاوت تولید می‌کنن.
ما با استفاده از گوش‌های متفاوتمون می‌تونیم قفل گوشی‌مون رو راحت باز کنیم. کافیه اون رو جلوی گوشمون بگیریم یا یه جفت هدفن بذاریم تو گوشمون. یه شرکت تکنولوژیک چند سال پیش اعلام کرد که یه هدفون با میکروفون داخلی ساخته که می‌تونه صداهایی رو که در حفره‌های گوش طنین‌انداز می‌شه استخراج کنه تا آدما رو با دقت بیش از ۹۹ درصد تشخیص بده.
بوی بدن، پابرجا در صحنه‌ی جرم
بوی بدن حتی زیر عطر و دئودورانت و رایحه‌های مختلف هم متمایزه. مطالعات نشون داده که می‌شه آدما رو با گرد و غباری که وقت جا‌به‌جایی از خودشون به جا می‌ذارن شناسایی کرد. دانشمندهای دانشگاه بریستول نشون دادن که می‌تونن آدم‌هارو با مشاهده ۴۴ ترکیب ترشح‌شده توسط بدنشون تشخیص بدن. این ترکیب تبخیر می‌شه و یه توده‌ی حرارتی تشکیل می‌ده که ما رو احاطه کرده. سرویس پزشکی قانونی بریتانیا همچنین پتانسیل استفاده از رایحه رو در آثار عرق باقی مانده در صحنه‌ی جرم بررسی کرده. همین بوی منحصر به فرد، سگ‌های جست‌وجوگر رو قادر به تشخیص و تعقیب می‌کنه. یه شرکت اسپانیایی تکنیکی ابداع کرده که می‌تونه اعضای یه گروه رو از روی بوی بدنشون با دقت ۸۵ درصد شناسایی کنه.
محققانی هم هستن که می‌گن می‌تونن با استفاده از تجهیزاتی که رایحه رو تبدیل به اثر انگشت اتمی می‌کنه، بین افراد با دقت ۱۰۰ درصد تمایز قائل بشن. بو در نهایت می‌تونه به عنوان نوعی شناسایی در گذرنامه‌های بیومتریک استفاده بشه.
راه رفتن، تیک‌ها و پرش‌های قابل تشخیص
ایده‌ی شناسایی افراد از طریق نحوه‌ی حرکت اونها دهه‌هاست وجود داشته و به یه ایده‌ی محبوب در سرویس‌های امنیتی تبدیل شده. در حالی که قرار دادن یه پا مقابل پای دیگه ممکنه یه عمل ساده به نظر بیاد، ولی هر یک از ما تیک‌های کوچیک، پرش‌ها و روش‌هایی برای حرکت دادن پاهای خودمون داریم که منحصر به‌فردند. و از تفاوت‌های ظریف تو ساختار استخوان، ماهیچه‌ها و حس تعادل ما نشات می‌گیره. برای بیشتر مردم، تشخیص این ظرافت‌ها سخته ولی برای ماشین‌ها نشونه‌هایی از فردیت به حساب میان.
می‌شه با استفاده از کامپیوتر، مدل‌های سه بعدی از نحوه راه رفتن آدما درست کرد و با ویدیو گرفتن از حرکت‌های یه نفر اون را با پایگاه داده با دقت شگفت‌انگیزی مطابقت داد. حتی نحوه‌ی دویدن ما بیشتر از راه رفتنمون منحصربه‌فرده. ما وقت پیاده‌روی روی خودمون تسلط بیشتری داریم ولی دویدن یه حرکت اجباریه برای اعضای بدن و تمایز بیشتری توش وجود داره. کامپیوترها می‌تونن نحوه‌ی حرکت ما رو به مجموعه‌ای از اعداد که مختص ما هستن تجزیه کنن و از طریق راه رفتن و دویدن تشخیصمون بدن.
سازندگان تلفن همراه چندین ساله در حال توسعه‌ی تکنولوژی‌ای هستند که بتونه کاربرها رو از طریق حرکتشون تشخیص بده. بعضیا امیدوارن که تلفن‌های همراه بتونن حتی توی جیب صاحبشون، از روی حرکات تشخیص بدن که با صاحبشون هستن یا نه.
پشت بدن، خطوط منحصربه‌فرد
محققان ژاپنی گفته‌ن که می‌تونن از پشت ما تشخیص بدن که کی هستیم. اونا یه پد حساس به فشار ساخته‌ن که می‌تونه روی صندلی ماشین یا صندلی میز نصب بشه. در مجموع ۳۶۰ حسگر، خط‌های پشت آدما رو وقت نشستن تشخیص می‌دن و تفاوت در جاییه که به صندلی فشار وارد می‌کنه. مثلا بعضی‌ها روی یک‌طرف باسن می‌شینن تا طرف دیگه. اینکه چه مقدار از بدنشون صندلی رو لمس می‌کنه هم به این تمایز اضافه می‌کنه. این اطلاعات از حسگرها برای مطابقت با مدلی که تو پایگاه داده کامپیوتر ذخیره شده، استفاده می‌شه. یه مؤسسه پیشرفته‌ی تکنولوژی صنعتی تو ژاپن گفته که این سیستم می‌تونه به عنوان یه دستگاه ضد سرقت برای ماشین‌ها استفاده بشه یا به کارکنان اجازه بده که با نشستن روی صندلی قفل لپ‌تاپ یا کامپیوترشون رو باز کنن و دیگه لازم نباشه پسوردهای پیچیده رو به کار بگیرن.
جمجمه، هدایتگر ارتعاشات
جمجمه، ارتعاشات صوتی رو از محیط اطراف به طور مستقیم به گوش داخلی هدایت می‌کنه و استخون جمجمه هدایت این صدا رو به عهده داره. اندازه‌ی جمجمه‌ی ما، مقدار بافت نرم اطرافش و حفره‌های توخالی موجود در اون، این معنی رو می‌ده که نحوه‌ی ارتعاش در هر فردی متفاوته. محققان فهمیدن که با پخش یه کلیپ کوتاه از نویز سفید و بعد گوش کردن به نحوه‌ی تغییر اون توسط جمجمه‌ی افراد، می‌شه هویت آدما رو با دقت ۹۷ درصد مشخص کرد. این سیستم تشخیص هویت می‌تونه برای باز کردن قفل گوشی‌ها یا دیوایس‌هایی مثل گوگل گلس استفاده بشه. طریقه‌ی کار اینه که یه سیگنال شناخته‌شده به جمجمه فرستاده می‌شه و اونچه بیرون میاد، همون چیزیه که ما رو از دیگری متمایز می‌کنه.
ناخن‌ها، زبانه‌ها و شیارهای بی‌شمار
در سطح براق ناخن‌های ما مجموعه‌ای از برجستگی‌ها و خطوط وجود داره که حالا در مطالعات فراوان مشخص شده که منحصر به فردند. وقتی ناخن‌ها تو نور مناسب بررسی بشن می‌شه الگوهای روی سطح سخت ناخن رو که از پروتئین کراتین نیمه‌شفاف ساخته شده، شناسایی کرد.
محققان مؤسسه فناوری هند در دهلی نو حتی نشون دادن که می‌تونن این الگوهای متمایز رو در عکس‌هایی از ناخن‌های لاک‌زده هم ببینن. اونا گفتن که می‌تونن با گرفتن اسکن از ناخن‌های سه‌تا انگشت حلقه، وسط و اشاره، آدما رو به طور قابل اعتمادی شناسایی کنن.
ولی ناخن‌های دست با گذشت زمان رشد می‌کنن و جایگزین می‌شن. یعنی الگوها می‌تونن هر شیش ماه یه بار یا بیشتر تغییر کنن. چاره این بوده که روی لایه‌های پوستی که در زیر ناخن هستن، تمرکز بشه. بستر زیرین ناخن کانال‌های مشخصی داره که لایه بیرونی سلول‌ها مانند زبانه و شیار تو اون فرو می‌رن. فاصله این شیارها در طول زندگی ما به نسبت یکسان باقی می‌مونه اما تو هر آدم الگوهای متفاوتی داره.
منافذ روی بینی، ثابت و قابل شناسایی
صدها منافذ ریز مثل دونه‌هایی که توت‌فرنگی رو می‌پوشن، روی دماغ ما پخش شده‌ن. این منافذ به تشخیص ما از دیگران کمک می‌کنن. محققین دانشگاه‌هایی تو چین و ژاپن می‌گن که توزیع منافذ روی بینی در طول زندگی ما ثابته. اونا سیستمی رو توسعه دادن که می‌تونه منافذ بینی رو از روی عکس‌ها شناسایی کنه و اونا رو با یه پایگاه داده تطبیق بده. اونا می‌گن می‌تونن آدمهایی رو که در مطالعه‌شون شرکت می‌کنن با دقت ۸۸ درصد و صرفا بر اساس منافذ بینی، شناسایی کنن.
این روشهای شناسایی می‌تونه مزایای واقعی برای ما داشته باشه. چون خیلی از ما برای حفظ کردن پسوردها و پین‌های بی‌شماری که روی دستگاه‌های مختلف کار گذاشتیم، به زحمت می‌افتیم. هک‌های مکرر شرکت‌های بزرگ هم نشون داده‌ن که این پسوردها تا چه حد می‌تونه آسیب‌پذیر باشه. واضحه که برای احراز هویت خودمون به راه‌های دیگه‌ای نیاز داریم. حسگرهای اثر انگشت در حال حاضر رو تلفن‌های همراه جدید رایج شده‌ن، ولی بعضی از هکرها راههایی برای دور زدن این حسگرها پیدا کرده‌ن.
کارشناس‌ها معتقدن ما به ترکیبی از چندین ویژگی بیومتریک مختلف نیاز داریم تا در اثبات هویتمون بهمون کمک کنه. ده‌ها گزینه وجود داره – نحوه تایپ کردن، ضربان قلب و حتی پروتئین‌های موجود در موها، که همگی برای ما منحصر به فردن. دانشمندان حالا به این قطعیت رسیدن که ما حتی یگانه‌تر از اون چیزی هستیم که تصور می‌کردیم.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منبعی که برای نوشتن این مطلب ازش استفاده کردم :
The seven ways you are totally unique
تو خلاصه کتاب مغز با شخصیت و جاهای دیگه‌ای که درباره مغز می‌خونیم و می‌شنویم به تصویری از عملکرد مغز بیشتر بخوانید
بچه‌ها و نوه‌های ما از ژن‌هایی که از ما بهشون به ارث می‌رسه شکل و شخصیت پیدا می‌کنن ولی تحقیقاتی بیشتر بخوانید
بخش عمده‌ی صنعت خودیاری دارد یک حرف به ما می‌زند: تو به قدر کافی خوب نیستی. برای به کرسی نشاندن بیشتر بخوانید